நான் பிறந்தது மயிலிட்டியில் - நான்
ஏன் பிறந்தே ன் என்றறியாத வயதுமுதல்
வான் அழுதாலும் சிரித்தாலும் - என்
ஊன் மறந்து விளையாடித்திரிந்த வளவு.
ஏன் பிறந்தே ன் என்றறியாத வயதுமுதல்
வான் அழுதாலும் சிரித்தாலும் - என்
ஊன் மறந்து விளையாடித்திரிந்த வளவு.
|
முன்பு நான் படித்த பள்ளியின் முற்றமது - அதன்
பின்பு தான் விளையாடும் வளவு எனக்கு வம்பு செய்து சிக்கலில் மாட்டவரும் போதெல்லாம் தெம்பாக நான் சென்றொளித்த வீடு அது. தேர்போன்ற 'நிழல்வாடி' குடை பிடிக்க - நன்றாக வேர்விட்ட 'வேப்பமரம்' விசிறிவிட ஊர் வணங்கும் 'மாதா கோயில்' மடிவிரிக்க தேன்சுரக்கும் கிணறு ஒன்று தாகம்தீர்க்க யார்வந்து எது சொல்லி திட்டினாலும் பல பேரோடு நான் இருந்து மகிழ்ந்த இடம். உன்னைப் பிரிந்தது நான் எண்பத்து எட்டில் - உன் நீரைப் பருகாமல், வேப்பமரவேரில் அமராமல், பெடியளோடு விளையாடித் திரியாமல், 'குருசு'வின் அடியில் குசும்படிக்காமல் முப்பத்தை ந்து வருடங்கள் முடிந்துவிட்டன. கோயில் வளவே! என்னுயிரின் இயங்குசக்தி முடிவதற்குள் - வந்து உன்மடியில் அமர்ந்திருந்து கதையளக்க தம்முயிரை ஈந்தளித்தோர் நினைவோடு - நீ என்னையும் அரவணைக்க வேண்டும் தாயே! பொன்னையா மலரவன். 24/01/2023 |
|
இந்தப் பக்கம் 
தடவை பார்வையிடப்பட்டுள்ளது.
